![](home2.gif)
آدینه
۳۰/امرداد/۱۳۸۸
- ۲۱/آگوست/۲۰۰۹
چندی پیش کتابی
خریدم نوشتهی
شادروان استاد
دکتر علیرضا
شاپور شهبازی
به نام «راهنمای
جامع پاسارگاد».
![](shabazi_pasargade.jpg)
نام کتاب: راهنمای
جامع پاسارگاد
نویسنده: علیرضا
شاپور شهبازی
سال انتشار:
۱۳۷۹ خ. / ۲۰۰۰
م.
ناشر: بنیاد
فارسشناسی،
شیراز
صفحه: ۱۴۵
این کتاب از
پنج فصل تشکیل
شده که عنوان
آنها چنین است:
۱- نام و جایگاه
پاسارگاد
۲- طرحی کلی آثار
و سازندگان
آنها
۳- آثار هخامنشی
پاسارگاد
۴- آثار دیگر
دشت مرغاب
۵- تاریخچهای
از مطالعات
پیرامون پاسارگاد
در پایان کتاب
نیز تصویرهای
رنگی با کاغذ
مرغوب (گلاسه)
از تک تک بناها
و آثار دشت پاسارگاد
دیده میشود.
آثاری که در
این کتاب معرفی
و بررسی شدهاند
عبارتند از:
- آرامگاه کوروش
بزرگ
- کاخ بار
- کاخ دروازه
- نقش انسان بالدار
- بوستان پاسارگاد
- کاخ نشیمن
- زندان سلیمان
(قبر کمبوجیه)
- تل تخت یا تخت
سلیمان
- سکوهای نیایش
- تپههای پیش
از تاریخ
- تنگ بلاغی
- کاروانسرای
مظفری
- مسجد اتابکی
شادروان دکتر
علیرضا شاپور
شهبازی (زاده:
۱۳۲۱ شیراز،
مرگ: ۱۳۸۵) از
استادان برجسته
در زمینهی
تاریخ ایران
باستان و به
ویژه دوران
هخامنشی بود.
مزار وی در حافظیهی
شیراز است.
![](Alireza_Shahbazi.jpg)
علیرضا شاپور
شهبازی
وی در پیشگفتار
دلیلهای چندی
برای اهمیت
پاسارگاد برمیشمارد
از جمله این
که پاسارگاد
نخستین نماد
شکوفایی هنرهای
رازیگری (معماری)،
پیکرتراشی،
رنگآمیزی
و شبیهسازی
در دوران هخامنشی
را در خود نگه
داشته و الگوی
پارسه (تخت جمشید)
شده است. بدون
شناخت پاسارگاد
دریافتن رازهای
پارسه میسر
نمیشود.
در زمان ما دربارهی
پاسارگاد پیشتر
سه اثر مستقل
نوشته شده است:
- رسالهی پایاننامهی
دکتری ارنست
هرتسفلد آلمانی
به سال ۱۹۰۸
م. / ۱۲۸۷ خ. در
۶۸ صفحه که نوشتههای
جهانگردان
اروپایی از
سدهی پانزده
میلادی (دوران
صفوی) به بعد
را بررسی کرده
است.
- دومین تحقیق
مستقل دربارهی
پاسارگاد را
شادروان علی
سامی که در سال
۱۳۳۰ خ. / ۱۹۵۱
م. منتشر شد. کتاب
سامی «پاسارگاد
یا قدیمیترین
پایتخت کشور
شاهنشاهی ایران»
نام داشت. سامی
از سال ۱۳۲۸
تا ۱۳۳۴ سرپرست
آثار پارسه
و پاسارگاد
بود. کتاب سامی
شامل مطالب
دست اول و کاوشهای
شخصی او در پاسارگاد
است. این کتاب
را رالف نورمن
شارپ در سال
۱۹۵۶ م. به انگلیسی
ترجمه کرد و
در دسترس فرنگیان
نهاد.
- سومین اثر نوشتهی
دیوید استروناخ
است که در سال
۱۹۷۸ م. / ۱۳۵۷
خ. منتشر شد و
حاصل بررسیهای
باستانشناختی
و شرح یافتههای
کاوش بین سالهای
۱۹۶۱ تا ۱۹۶۳
م. است. استروناخ
علاوه بر آثار
دوران هخامنشی،
آثار دوران
سلوکیان و ساسانیان
در پاسارگاد
را نیز بررسی
میکند.
استاد شهبازی
از این سه اثر
پژوهشی استفاده
کرده تا راهنمای
جامع و عمومی
و مناسب برای
خوانندگان
علاقهمند
غیرکارشناس
و بازدیدکنندگان
از پاسارگاد
فراهم کند و
در این کار موفق
بوده است.